یک سال میگذره از روز هایی که بودی و نبودی...

از شب هایی که بیدارم و نگاهم غرق بارونه...

برگای درخت ها رنگ باختن باز و پاییز میخونه

غروب هر روز تکرار بغض دلم شده...

تصویرنگاهت که از هر واقعیتی واسم روشن تره 

و من که بی شوق و بی روح میخندم

حرف می زنم...

اما افسوس دلم...

و چشمام رو می بندم...

تکرار مردن روزای من

حتی دیگه گریه هم آرومم نمی کنه

آه روزای من...

دیگه طلوع واسه من معنایی نداره...

و خودم رو سپردم به زمان

هر بلایی که دوست داره سرم میاره

دوست دارم چشمام رو همیشه ببندم

کمی با خودم بخندم

من بعد از رفتن تو

تنها یادگاریم از زنده بودن نفس کشیدنه

برگای زرد پاییزی هم به دله مرده من طعنه میزنند...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: